Somos Marta e Ana e temos un podcast para falar con mulleres novas que fan cousas e das cousas que nós facemos. Entre risas e choros intentamos aprender algo máis sobre saúde mental e o mundo caótico no que nos tocou vivir. A todo isto, como estades?
Categoría: Persoal
O que nos queda x contar
Dous ‘zetas’ que teñen moito que contar sobre temas [traumas] dos que pouco se fala.
a galiña en pel
O primeiro podcast ‘puro’ de “a Lobeira today”. Nel tentaremos a base de pequenas historias, vivencias e música, poñérlle o pelo de punta, isto é, a galiña en pel, á escoitanza que se atreva a poñerse a proba. Atréveste a escoitalo sen que se che ouricen? Proba e fainos saber se o acadamos e se… Seguir lendo a galiña en pel
Alicia de Galicia Falando
Neste podcast (aínda en cueiros) falo sobre cousas que me parecen interesantes. Agora mesmo comecei cunha sección de MÚSICA NAS PELÍCULAS. Nela analizó e comento os sons dos filmes intentando explicar a súa función ou dando a coñecer certas curiosidades. No futuro haberá máis seccións.
Conversas Perversas
Um (1) podcast.Conversas perversas,improvisadas e mesmo rimadas.Um par mui díspar que vás adorar.Até aqui a descriçom, começa a radiodifusom.
Patinho en Twitch
A Eva Patinho dixo que quería falar e falamos, sen guións mais ben falado.
Toninho Míguez
Verbas e desbarres dun labrego galego.
io~NOS
Mil caras no camiño. Música e banda deseñada como escusa.
Km de balde
Camiño por prescripción médica. Vale, tamén porque o disfruto. Neste falangullo fálovos das cousas que se me pasan pola cabeza mentras pasan os kilómetros.
areias:sonoras
as areias comuns metem-se nos olhos,as areias sonoras entram pelas orelhas. Falangullo persoal de ideas ventureiras, pensamentos peregrinos, anacos de memoria, ferruxe emocional e viaxes de ida e volta. Producido entre 2006 e 2009. Foi un dos primeiros feitos en galego. Regresou no 2020.
Riquinha e Rabuda
O podcast que sae cando ten que saír, coma a caca.
Poética Lunik
Poesías siderais. No ano 2030 a terra é volatilizada, os comandantes de sendas naves espaciais son os derradeiros humanos vivos. Perdidos na inmensidade do espazo exterior, sabendo da súa soidade, cando as frecuentes tormentas solares o permiten, contactan para compartir o máis prezado que teñen: Poemas.