Poesías siderais.
No ano 2030 a terra é volatilizada, os comandantes de sendas naves espaciais son os derradeiros humanos vivos. Perdidos na inmensidade do espazo exterior, sabendo da súa soidade, cando as frecuentes tormentas solares o permiten, contactan para compartir o máis prezado que teñen: Poemas.
Poética Lunik
Poesías siderais
PL17_RosaliaFernandezRial
Poema Escena I (Esquecemento) do poemario Vinte en escena.
8 Febreiro, 2022
30 Outubro, 2021
25 Decembro, 2019
9 Maio, 2016
2 Abril, 2016
29 Xaneiro, 2016
29 Novembro, 2015
25 Outubro, 2015
28 Setembro, 2015
16 Setembro, 2015
Search Results placeholder